Nicolaas van der Waay

aus Wikipedia, der freien Enzyklopädie
Dies ist eine alte Version dieser Seite, zuletzt bearbeitet am 23. Dezember 2007 um 16:30 Uhr durch 62.195.98.81 (Diskussion) (AZ: Die Seite wurde neu angelegt.). Sie kann sich erheblich von der aktuellen Version unterscheiden.
(Unterschied) ← Nächstältere Version | Aktuelle Version (Unterschied) | Nächstjüngere Version → (Unterschied)
Zur Navigation springen Zur Suche springen

Nicolaas van der Waay (*Amsterdam 15.10.1855, †Amsterdam 18.12.1936) war ein niederl. Aquarellist, (Dekorations-)Maler, Zeichner, tätig 1870 - 1936. Er bemalte die goldene Karosse des Niederländischen Königshaus mit allegorischen Darstellungen. Zeichnete das Porträt der jüngen Königin Wilhelmina für Briefmarke und Münze. Ersten Zeichunterricht bekam er bei L.J.H. Koopman, dessen Tochter er später heiraten würde.


Ausbildung

Er studierte in Amsterdam an der Rijksakademie van beeldende kunsten 1871 - 1875. Er konkurierte als Einziger 1883 um den Prix de Rome, aber wegen dem Mangel an Wettbewerb ohne Erfolg. August Allebé sorgte dafür das er ein ministerielles Stipendium bekam zu ƒ 1000,-- für eine Studienreise nach Italien.


Italien: Vom 3.4.1884 bis zum 26.10.1884 war er in Rome, Florenz und Venedig. Amsterdam: 1884 - 1926. Seit 1891 bekleidete er eine Professur an der obererwähnten Rijksakademie, als Nachfolger des Prof. Wijnveld, bis zu seiner Emeritierung in 1927.


Lehrlinge

Lizzy Ansingh, Tjeerd Bottema, Johannes Elzinge (1915 - 1918), Henri Goovaerts, Harry Koolen (1922 - 1926), Paul Rink, Jan Sluijters (während eines Kursusjahres, vom Oktober 1910 bis zum Juli 1902).


Themen

Genremalerei, Landschaften, Porträts, Geschichte, Stadtgesichte.


Werke

  • Nach Tizian [oder Giorgione], Der Klavierspieler aus dem «Konzert», Leinwand 60 x 50 cm, um 1887, Amsterdam Instituut Collectie Nederland, Amsterdam, Inv. Nr. R 774. (RKD 21011).
  • Nach Tizian, Kardinal Hippolito de’ Medici, Leinwand 80 x 62 cm, um 1887, Amsterdam, Instituut Collectie Nederland, Inv. Nr. R 780. (RKD 21013).
  • Nach Michelangelo, Detail aus dem Jüngste Gericht, Leinwand 80 x 62 cm, um 1887, Amsterdam, Instituut Collectie Nederland, Inv. Nr. R 784. (RKD 22820).
  • Nach Palma Vecchio, Die H. Barbara, Leinwand 125 x 50, 1884, Amsterdam, Instituut Collectie Nederland, Inv. Nr. R 787. (RKD 22824).


Quellen und Literatur

Archivmaterial

  • Rijksarchief voor Noord-Holland te Haarlem, Rijksacademie voor Beeldende Kunsten Amsterdam, Dossiers 214, 276, 278, 283, 292.

Lexika

  • Thieme/Becker 1907-1950, Bd. 35 (1942), S. 2.
  • Scheen 1969-1970, Bd. 2, S. 554-555.
  • Scheen 1981, S. 566.
  • Witt Checklist 1978
  • Waller 1938/1974, S. 352-353.

Monographische Literatur

  • A.G.C. van Duyll: 'N. van der Waaij', Elsevier's Geïllustreerd Maandschrift 4, 1892, S. 117-138.
  • A.G.C. van Duyll: in: M. Rooses, Het Schildersboek, Amsterdam 1898, Bd. 2, S. 81-98.
  • C.L. Dake: Aanteekeningen over beeldende kunst, Utrecht 1915, S. 228ff.
  • G.H. Marius: De Hollandsche schilderkunst in de negentiende eeuw, 's-Gravenhage 1920, S. 251.
  • J. Knoef: Een eeuw Nederlandse schilderkunst, Amsterdam 1948, S. 113 u. 116.
  • C.J.M. Lubbers-van der Brugge: 'Het schilderij 'Na de promotie' van N.van der Waay', [Jahrbuch] Amstelodamum 49, 1957, S. 129-145.
  • A. Kraayenga, '„Messieurs les Professeurs“.Over een aquarel van Nicolaas van der Waay',Teylers Museum Magazijn 21, herbst 1988, S. 10-14.
  • W. Loos en C. van Tuyll van Serooskerken (red.): 'Waarde Heer Allebé'. Leven en werk van August Allebé (1838-1927), Zwolle 1988, S. 44ff.
  • W.F. Loos: 'Nicolaas van der Waay (1855-1936) en het Amsterdams genootschap M.A.B.', De Negentiende Eeuw 13, 1989, S. 125-149.
  • I. Suidman: 'Nicolaas van der Waay', Kunstwerk 4, 1992, Nr. 2, S. 27-32.
  • C. Stolwijk: Uit de schilderswereld. De Nederlandse kunstschilders in de tweede helft van de negentiende eeuw, Leiden 1998, S. 254 u. 293ff.
  • C. Denninger-Schreuder: Schilders van Laren, Bussum 2003 ,S. 68ff.; J. Versteegh: 'Een generatieconflict in woord en beeld Elsevier's Geïllustreerd Maandschrift 1891-1900', Kunstlicht 24, 2003, S. 31ff.
  • J. Versteegh: 'Verandering tot die richting beteekent voor mij: zelfmoord'. De kentering in de eerste tien jaren van Elsevier's Geïllustreerd Maandschrift', De Boekenwereld 20, 2003-2004, S. 151.